Rozgradzanie upraw i młodników leśnych wykonują nie tylko pracownicy nadleśnictwa. Po sadzeniu lasu osadzeni w Zakładzie karnym podjęli się likwidacji ogrodzenia uprawy .
Grodzenie upraw to jedna z najczęściej stosowanych tymczasowych metod mechanicznej ochrony upraw leśnych przed szkodami powodowanymi przez zwierzynę. Chroniąc w ten sposób fragmenty lasu, gdzie już posadziliśmy sadzonki, zabezpieczamy je przed zgryzaniem (zjadaniem pąków i pędów wierzchołkowych ) , na starszych spałowaniem (ogryzaniem kory) czemchaniem (obijaniem pni porożem). Zwierzyna ogryzając, depcząc, niszcząc drzewka powoduje ich deformację, a w skrajnych przypadkach nawet zamieranie.
Dawniej wykonywano ogrodzenie z żerdzi drewnianych. Aktualnie za pomocą siatek leśnych, co pozwala na wielokrotne ich wykorzystanie.
Najczęściej, unikając dużych powierzchni, zagradzane są gatunki liściaste.
Kiedy, jak mówią leśnicy „uprawa wyjdzie zwierzętom spod pyska ”, czyli drzewa osiągną wiek najczęściej od 7 do 10 lat , rozgradza się ją.
Więźniowie z Zakładu Karnego przy instruktarzu pracowników nadleśnictwa wykonują oderwanie skobli przytrzymujących siatkę, wyjmują rośliny przerastające, zdejmują ją i zwijają w rolki.
„ Pobyt w lesie umożliwia skazanym pracę na rzecz środowiska naturalnego, uczy ich metod ochrony stosowanych w lesie, dbania o otoczenie, wiary we własne siły i odpowiedzialności za podejmowane czyny.” – powiedział kpt. Tomasz Szewczak Kierownik Oddziału Zewnętrznego w Kikitach Zakład Karny w Barczewie.
źródło: RDLP Olsztyn
