Na przełomie XIX i XX wieku Ostróda przeżywała boom budowlany, związany z rozwojem przemysłu i kolejnictwa, a co za tym idzie ze wzrostem liczby ludności. To wtedy powstało w mieście wiele secesyjnych i secesyjno-eklektycznych kamienic, których architektura odzwierciedlała gust i zasobność portfeli bogatego mieszczaństwa. Po „festiwalu ognia”, jaki urządziła w Ostródzie okupująca miasto zwycięska Armia Czerwona, pozostało ich zaledwie kilka. Jedną z nich jest pieszczotliwie nazywana przez ostródzian „pałacykiem” Willa Gladtke.
Willa, która po licznych „modernizacjach” wiele zatraciła ze swego przedwojennego, reprezentacyjnego charakteru, stoi przy skrzyżowaniu ulic Czarnieckiego i Grunwaldzkiej. Wybudowana została około 1904 roku przez żydowskiego przedsiębiorcę, właściciela dwóch cegielni: na Zajezierzu (Collishof) i w podostródzkiej Górce. Walter Gladtke był solą w oku ostródzkich nazistów. Za zasługi na polach bitew I wojny światowej odznaczony został Krzyżem Żelaznym, dlatego hitlerowskie władze miasta długo nie mogły się zdecydować czy i w jaki sposób powinny go represjonować. Nie czekając na ostateczną decyzję nazistów, przemysłowiec sprzedał w 1935 roku cały swój majątek, w tym dom, i wyemigrował z rodziną najpierw do Francji, a później do Argentyny.
Tuż po II wojnie światowej w willi kwaterował prawdopodobnie rosyjski komendant wojenny Ostródy pułkownik Konstantinow, co uchroniło ją przed spaleniem. Starzy ostródzianie pamiętają strzegącą dostępu do budynku całodobową wartę, wystawianą przez trzeźwych, uzbrojonych w pepesze czerwonoarmistów.
Po opuszczeniu miasta przez wojska sowieckie, przez kilka lat swoją siedzibę miał tutaj komitet Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Później, aż do początku obecnego wieku, mieściło się tutaj jedno z ostródzkich przedszkoli.
Obecnie willa znajduje się w rękach prywatnych i wymaga pilnego remontu.
Artykuł pochodzi z serwisu Nasza Ostróda
